تست نوشیدن آب: تغییرات فشار چشم بعد از جراحی تیوب و ترابکولکتومی

هدف: بررسی اثرات جراحی‌های فیلترینگ (تیوب و ترابکولکتومی) بر تغییرات فشار چشم بعد از تست نوشیدن آب ( Water Drinking Test, WDT). روش پژوهش: این مطالعه بالینی به روش آینده‌نگر، غیرتصادفی و مقایسه‌ای، روی ۳۰ بیمار با سابقه جراحی تیوب و ۳۰ بیمار که تحت جراحی ترابکولکتومی قرار گرفته و از لحاظ جنسی و سنی مطابقت داشتند، صورت گرفت. از هر بیمار فقط یک چشم وارد مطالعه گردید. فشار چشم پایه در تمامی چشم‌ها کم‌تر یا مساوی با ۲۱ میلی‌متر جیوه با یا بدون استفاده از داروی موضعی بود. بعد از تست نوشیدن آب WDT))، فشار چشم در زمان‌های ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ دقیقه اندازه‌گیری و ثبت گردید و نتایج در دو گروه مقایسه شد. یافته‌ها: در هر دو گروه، فشار چشم به طور معنی‌داری نسبت به حالت پایه افزایش نشان داد (۰/۰۰۱ (P<. در گروه ترابکولکتومی، میانگین فشار چشم از ۲/۹±۱۴/۸ میلی‌متر جیوه به ۴/۷±۱۸/۸ میلی‌متر جیوه، در دقیقه ۳۰، افزایش داشت. اما بعد از ۶۰ دقیقه کاهش یافت (mmHg ۵/۲±۱۸/۰). در گروه تیوب، فشار چشم تا آخرین اندازه‌گیری، افزایش تدریجی نشان داد به طوری که از میزان ۳/۹±۱۴/۲ میلی‌متر جیوه در شروع تست به ۵/۶±۱۸/۸و۶/۰±۱۹/۷ میلی‌متر جیوه در دقیقه‌های ۳۰ و ۶۰ بعد از تست رسید. تفاوت نهایی فشار چشم در دقیقه ۶۰ نسبت به فشار چشم پایه (اولیه) به طور بارزی در گروه تیوب (۴۱ درصد تغییر، معادل ۳/۶±۵/۶ میلی‌متر جیوه) نسبت به گروه ترابکولکتومی (۲۳ درصد تغییر، معادل ۴/۷±۳/۲ میلی‌متر جیوه) بالاتر بود (۰/۰۳P=). نتیجه‌گیری: فشار چشم به طور واضحی بعد از WDT در هر دو گروه، افزایش داشت. فشار چشم ۳۰ دقیقه بعد از WDT در گروه ترابکولکتومی کاهش یافت، در حالی که افزایش فشار چشم در گروه تیوب تا دقیقه ۶۰ ادامه پیدا کرد. این یافته‌ها ممکن است کاربردهایی در مورد اثربخشی یا ایمنی روش‌های جراحی در بیماران مبتلا به گلوکوم پیش‌رفته داشته باشند.